پیوندهای مفید
یقین کن !سفره ی بی نانِ من آبستن طغیان و توفانست
بساطِ سفره ی رنگین من
امشب تماشائی ست بی تردید
نگو ؛ "جز غم در این سفره نمی یابی،
وَ جز حسرت به چشمانم نمی خوانی"
اگر من سر به زیر افکنده ام اینجاامشب تماشائی ست بی تردید
نگو ؛ "جز غم در این سفره نمی یابی،
وَ جز حسرت به چشمانم نمی خوانی"
نپنداری که از شرم است،
به روی گُرده هایم برگِ بی برگی فراوانست.
به چشم او،که نان از سفره ام دزدید،
ــ وَ آنانی که همراهش روان گشتند
وَ آنانی که خاموشی گُزیدند ونگاه از دَرد دزدیدند ــ
"خجالت" واژه ای گم گشته در قاموسِ دورانست .
ــ وَ آنانی که همراهش روان گشتند
وَ آنانی که خاموشی گُزیدند ونگاه از دَرد دزدیدند ــ
"خجالت" واژه ای گم گشته در قاموسِ دورانست .
در این سفره اگر نان نیست
شرمی هم نخواهی یافت
نپنداری که این دریا، درونِ سفره ی بی نان،
فرو خفته است و خاموش است.
یقین کُن سفره ی بی نانِ من
آبستنِ طغیان و توفانست .
شرمی هم نخواهی یافت
نپنداری که این دریا، درونِ سفره ی بی نان،
فرو خفته است و خاموش است.
یقین کُن سفره ی بی نانِ من
آبستنِ طغیان و توفانست .