استاد عالیوندی : چیزی که برایم جالب بود این بود که از همه کشورهای مترقی ، غربی و منطقه ای ، کسانی از مقامات و سناتورها و پارلمانترها شرکت کرده بودند که تا یک سال قبل موضع شغلی بالایی در دولتها مخصوصا در آمریکا داشتند. مخصوصا پاتریک کندی که با شور بالایی در گردهمایی حضور داشت و تحت تاثیر برنامه بود و با شوق فوق العاده میگفت که من یک ایرانی هستم ، من اشرفی هستم. اینها برای من خیلی جالب بود. برخی از آنان اظهار شرمندگی میکردند که مجاهدین خلق را در لیست برده اند و یا تا حالا در لیست نگهداشته اند. آنها میگفتند میرویم  و فشار میآوریم تا از لیست بیرون بیایند.
این مقاومت با فعالیتهای خود بطور همزمان هم شخصیتهای آمریکایی ، اروپایی، خاورمیانه ای را به گردهمایی آورده بود ، و هم به جلب حمایت ۵۵۰۰ شهردار فرانسوی  و نیز شهرداران کشورهای دیگر قیام کرده بود . کار مشکلی بود .  اگر کارزار سیاسی مقاومت و مجاهدین ، فعالیت های گسترده بین المللی و جنگ سیاسی به رهبری خانم مریم رجوی نبود، اگر ایستادگی و پایداری اشرفیان نبود، در حمله زرهی به اشرف در ۱۹فروردین۹۰ یکی از رزمندگان اشرف را باقی نمی گذاشتند و همه را تار و مار میکردند. این دفعه رژیم و مزدوران عراقی اش اصلا برای همین کار به اشرف حمله کرده بودند ولی بالاخره مجبور شدند عقب نشینی کنند. تعدادی را شهید کردند و عده ای را مجروح ساختند. بازهم البته تهدید هست ولی ایندفعه از نظر من مالکی خوب میداند که پرونده اش رفته به دادگاه جنایت علیه بشریت و در صورت تکرار جنایت، پرونده اش به جاهای دیگر هم خواهدرفت .
جمعیتی که به گردهمایی ویلپنت آمده بودند با شور بالا تا آخرین لحظات در سالن نشسته بودند و خیلی با انگیزه در رابطه با اشرف شعار میدادند و از اشرفیان حمایت میکردند. چرا که اشرفیان بدون دفاع از خود، در برابر تهاجم زرهی ها و رگبار گلوله ها ایستاده بودند. این مسأله تاثیرات بسیار زیادی در همه داشت، من علیرغم این که مریض بودم ولی بهر قیمت در این مراسم شرکت کردم.  وقتی سخنرانان صحبت میکردند سراپا گوش بودم و هیچ احساس خستگی نداشتم. همه جمعیت هم سراپا گوش بودند. هیچ سازمان و گروه و حزبی تا حالا چنین مراسمی نداشته است. آنهم در حمایت از اشرف و در حمایت از آرمان مجاهدین. خمینی آمده بود که آرمان مجاهدین را نابود کند ولی نتوانست. من گرچه مذهبی نیستم ولی آرمان مجاهدین را متناسب با زمان و متناسب با ایران میدانم. حرف و آرمان حنیف نژاد را درست میدانم و در تعجبم که او چگونه توانست در آن شرایط به این آرمان دسترسی پیدا کند. سازمان مجاهدین  را تنها سازمانی میدانم که میتواند ایران را نجات دهد. اگر در مقابل این رژیم ، سازمان مجاهدین و مقاومت ایران نایستاده بود، این رژیم تا صد سال و صد و پنجاه سال دیگر برجای میماند.